کد مطلب:329899 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:146
وداع امام حسین (ع ) با زینب
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
امام حسین (ع ) بانوان را دلداری داد و امر به صبر و فرمود: خداوند شما را از دست دشمنان نجات دهد و عاقبت امر شما را نیكو گرداند، و دشمنان شما را به انواع عذاب مبتلا خواهد كرد، و در عوض این مصایبی كه به شما رسیده ، خداوند چندین برابر از مواهب خود را به شما عنایت می فرماید، به زبان چیزی نگویید كه موجب كاهش مقام ارجمند شما گردد...
زینب گریه می كرد، امام به او فرمود: آرام باش ای دختر مرتضی ، وقت گریه طولانی است .
همین كه خواست به عزم میدان ، از خیمه بیرون آید، زینب (س ) دامن امام را گرفت و صدا زد:
((مهلا یا اخی ، توقف حتی اتزود منك و اودعك وداع مفارق لا تلاقی بعده ))؛ برادرم ! آهسته باش ، توقف كن تا تو را سیر ببینم و با تو وداع كنم ، آن وداع جدا كننده ای كه بعد از آن دیگر ملاقاتی با تو نخواهد بود.
بگذار تا بگیرم چون ابر نو بهاران
كز سنگ ناله خیزد، روز وداع یاران
فمهلا اخی قبل الممات هنیئة
لتبرد منی لوعة و غلیل
یعنی : برادرم ! آهسته برو و قبل از مرگ ، اندكی با ما باش ، تا با دیدار تو، درون سوزان ، و سوز قلب پریشان و بی قرارم خنك گردد))(86)
ای جان ما جانان ما آهسته رو آهسته رو
مشكن دل سوزان ما آهسته رو آهسته رو
بر خواهر زارت نگر، بر طفل بیمارت نگر
آهسته رو، آهسته رو، آهسته رو
كرده وصیت مادرم تا من ببوسم حنجرت
آهسته رو، آهسته رو، آهسته رو
امام حسین (ع ) بانوان را دلداری داد و امر به صبر و فرمود: خداوند شما را از دست دشمنان نجات دهد و عاقبت امر شما را نیكو گرداند، و دشمنان شما را به انواع عذاب مبتلا خواهد كرد، و در عوض این مصایبی كه به شما رسیده ، خداوند چندین برابر از مواهب خود را به شما عنایت می فرماید، به زبان چیزی نگویید كه موجب كاهش مقام ارجمند شما گردد...
زینب گریه می كرد، امام به او فرمود: آرام باش ای دختر مرتضی ، وقت گریه طولانی است .
همین كه خواست به عزم میدان ، از خیمه بیرون آید، زینب (س ) دامن امام را گرفت و صدا زد:
((مهلا یا اخی ، توقف حتی اتزود منك و اودعك وداع مفارق لا تلاقی بعده ))؛ برادرم ! آهسته باش ، توقف كن تا تو را سیر ببینم و با تو وداع كنم ، آن وداع جدا كننده ای كه بعد از آن دیگر ملاقاتی با تو نخواهد بود.
بگذار تا بگیرم چون ابر نو بهاران
كز سنگ ناله خیزد، روز وداع یاران
فمهلا اخی قبل الممات هنیئة
لتبرد منی لوعة و غلیل
یعنی : برادرم ! آهسته برو و قبل از مرگ ، اندكی با ما باش ، تا با دیدار تو، درون سوزان ، و سوز قلب پریشان و بی قرارم خنك گردد))(86)
ای جان ما جانان ما آهسته رو آهسته رو
مشكن دل سوزان ما آهسته رو آهسته رو
بر خواهر زارت نگر، بر طفل بیمارت نگر
آهسته رو، آهسته رو، آهسته رو
كرده وصیت مادرم تا من ببوسم حنجرت
آهسته رو، آهسته رو، آهسته رو
86-معالي السبطين ، ج 2 ص 26